Substancja
czynna: HGH Human Growth Hormone
Źródło: Malay Tiger , Malesia
Opakowanie: 10 x 10 iu jednostek
Czas aktywnego działania: zależny od sposobu iniekcji
Przeciętne dawki: 2/6 I.U. na dzień
Przeznaczenie: przyrost masy mięśniowej oraz siły w połączeniu z redukcją
tkanki tłuszczowej
Działanie: odczuwalne po kilku miesiącach brania
Długość dawkowania: bardzo długie
Wykrywalność: ---
Właściwości: wysoce anaboliczne przy zerowych właściwościach androgennych
Blokowanie układu HPTA: nie
Odblokowanie: nie
» CENNIK
Hormon wzrostu, zwany także somatotropiną, jest hormonem przedniego płata
przysadki mózgowej, którego wydzielanie jest kontrolowane przez neurohormony
podwzgórza - somatostatynę (hamuje) i somatoliberynę (uwalnia). Poziom jego
wydzialania w organizmie osiąga najwyższe wartości w okresie dojrzewania,
kiedy powoduje wzrost tkanek, depozycje protein oraz rozpad podskórnej
tkanki tłuszczowej. W późniejszym okresie poziom GH spada, pozostaje jednak
nadal obecny. Somatotropina występująca w organizmie jest sekwencją 191
aminokwasów. Hormon ten został wyizolowany przez naukowców w celach
terapeutycznych, głównie do leczenia niedoczynności przysadki mózgowej.
Okazuje się być skutecznym lekiem na karłowatość, jeśli terapie rozpocznie
się już w okresie dojrzewania.
Pierwsze preparaty zawierające HGH pojawiły się na rynku farmaceutycznym w
latach 1980. Ich zawartość stanowiła biologicznie naturalna somatotropina,
pobrana z przysadki zmarłych. Jednak taki sposób pozyskiwania somatotropiny
nie trwał długo. Szybko wstrzymano ten proceder, ze względu na częste
przypadki ciężkich chorób mózgu, spowodowane właśnie przez podawanie
somatotropiny ze zwłok. Dzisiaj praktycznie wszystkie dostępne HGH są
formami pozyskiwanymi syntetycznie, na drodze inżynierii genetycznej. W
chwili obecnej w USA wytwarza się 2 preparaty zawierające HGH. Pierwszy to
Humatrope z Eli Lilly Labs, zawierający prawidłową strukturę 191 aminokwasów
oraz Protropin z Genentech`u ze 192 aminokwasami. Dodatkowy aminokwas może
zwiększać ryzyko wykształcenia przez organizm reakcji antyciała na
somatotropinę. Konfiguracja 191-aminokwasowa jest uważana za pewniejszą,
mimo to różnica jest bardzo niewielka. Większość syntetycznych somatotropin
dostępnych w pozostałych częściach świata zawiera strukturę
191-aminokwasową.
Wzrost popularności hormonu wzrostu wśród zawodników w ostatnich latach
spowodowany jest szeregiem bardzo pozytywnych efektów jego stosowania.
Somatotropina stymuluje wzrost większości tkanek ciała, głównie przez
zwiększanie ilości komórek, nie ich rozmiaru. Tyczy się to m.in. tkanek
mięśni szkieletowych, bez wpływu na gałki oczne, mózg czy inne organy.
Transport aminokwasów jest także zwiększony, podobnie jak synteza białek.
Efekty te są wynikiem działania IGF-1 (insulino podobny czynnik wzrostu),
silnie anabolicznego hormonu, wytwarzanego w wątrobie i innych tkankach,
jako reakcja na somatotropinę (szczytowe stężenie IGF-1 można odnotować
około 20 godzin po administracji HGH). Sam GH pobudza hydrolizę trój
glicerydów w tkance tłuszczowej, powodując widoczną utratę tkanki
tłuszczowej podczas terapii. Somatotropina ponadto nasila przemianę glukozy
w wątrobie oraz blokuje działanie insuliny na tkanki docelowe. Dlatego
podczas stosowania HGH kwasy tłuszczowe stają się głównym źródłem energii
dla organizmu, stąd też utrata podskórnej tkanki tłuszczowej.
Nasilanie procesów wzrostu dotyczy także tkanek łącznych, chrząstek i
ścięgien. Efekt skutecznie zmniejsza ryzyko wystąpienia kontuzji w wyniku
treningu siłowego, zwiększając jednocześnie jego wydajność. Użycie HGH
okazuje się być bardzo wygodne zwłaszcza dla zawodników startujących, gdyż
nie jest wykrywalny w testach moczu. Mimo że HGH jest środkiem od dawna
zakazanym, nie ma nadal skutecznych metod jego detekcji. To sprawia że jest
środkiem niezwykle popularnym wśród kulturystów, ciężarowców oraz
lekkoatletów. Niedawno wśród członków agencji anty-dopingowych pojawiły się
wieści o wynalezieniu skutecznej metody wykrywania egzogennego HGH, która
już niedługo ma być wprowadzona do użytkowania. Zanim to jednak nastąpi,
popularność HGH na pewno nie spadnie.
Stopień skuteczności stosowania HGH stał się tematem wielu sporów wśród
zawodników. Jedni mają go za "święty Graal" anabolików, oferujący wspaniałe
rezultaty - niewiarygodne przyrosty masy mięśniowej w połączeniu z
błyskawiczną utratą tkanki tłuszczowej, czego wynikiem są dzisiejsze
sylwetki najlepszych kulturystów świata. Inni z kolei twierdzą że środek ten
jest stratą pieniędzy, nieskutecznym anabolicznie, słabo radzącym sobie z
tkanką tłuszczową. Ogromne koszty kuracji w połączeniu z jego niską
efektywnością nie zachęcają więc do jego zakupu. Na terapię somatropiną mogą
pozwolić sobie wyłącznie zamożni zawodnicy, dlatego nie jest środkiem
szeroko stosowanym. Stąd też wywodzi się aura tajemniczości, otaczająca
kwestie związane z terapią HGH - wielu autorów, licznie rozpisujących się na
jego temat nigdy osobiście somatotropiny nie przyjmowało. Zatem w którą z
tych wersji uwierzyć, jeśli mamy tyle sprzecznych opinii?
W pierwszej kolejności należało by zrozumieć, dlaczego stosujący go
zawodnicy uzyskują tak różniące się od siebie rezultaty. Weźmy pod uwagę
cenę HGH, jako jeden z ważniejszych czynników. Niezwykle skomplikowany
proces produkcji syntetycznej somatotropiny powoduje, iż jest ona niezwykle
kosztowna. Nawet umiarkowany cykl z zastosowaniem HGH kosztuje zawodnika w
granicach $75 - $150 dziennie. Z tego powodu wielu z nich decyduje się na
obniżanie dawek, z powodu czego cykl staje się nieefektywny. Terapia
somatotropiną ma sens tylko przy większych dawkach. Wniosek jest niezwykle
prosty - jeśli nie stać nas na prawidłowe dawkowanie i długość kuracji, w
ogóle nie zabierajmy się za HGH.
Przeciętny zawodnik płci męskiej do skutecznej terapii potrzebuje dawek w
granicach 4 - 6 I.U. dziennie. Codzienne dawkowanie jest niezbędne, gdyż
okres działania HGH w organizmie jest bardzo krótki. Szczytowe stężenie
osiąga już po 2 - 6h po iniekcji, po czym hormon jest stopniowo usuwany z
organizmu (okres półtrwania 20-30 minut). Ze względu na to ciężko utrzymać
stabilny poziom somatotropiny we krwi. Wyraźne rezultaty stosowania tego
środka obserwuje się po długich kuracjach, sięgających kilku miesięcy.
Krótsze stosowanie ma sens tylko w celu utraty tkanki tłuszczowej. Cykl w
takim wypadku trwa 4 tygodnie. Administracja HGH może zachodzić na 2 sposoby
- domięśniowo, podobnie jak iniekcyjne SAA, oraz podskórnie. Iniekcje
podskórne dokonuje się lokalnie, w miejscach z których pragniemy pozbyć się
nadmiaru tkanki tłuszczowej. Efekt ten w przypadku HGH jest bardzo wyraźny,
nie jest mocno uzależniony od wysokiego dawkowania.
W celu osiągniecie możliwie najlepszych rezultatów wymagane jest łączenie
HGH z innymi środkami farmakologicznymi. Podczas kuracji somatotropiną
organizm potrzebuje większych ilości hormonów tarczycy, insuliny oraz
androgenów (stosowanie HGH obniża poziom hormonów tarczycy oraz insuliny).
Dołączenie środków zawierających hormony tarczycy znacznie zwiększy efekt
termogeniczny cyklu. Najlepszym rozwiązaniem jest zakup Cytomel`u lub
Synthroid`u, stosowanych w medycynie wersji T-3 i T-4. Z reguły zawodnicy
wybierają mocniejszy Cytomel. Kolejnym mile widzianym środkiem jest
insulina, dawkowana jak w przypadku kuracji anabolicznych. Egzogenna
insulina nie tylko uzupełnia braki naturalnego hormonu trzustki. Zwiększa
ponadto czułość receptorów na IGF-1 oraz obniża poziom białek wiążących IGF,
pozwalając na swobodne krążenie większej ilości IGF-1. Kolejnym ważnym
elementem kuracji z użyciem HGH jest odpowiednie zastosowanie sterydów
anaboliczno - androgennych. Dobrym rozwiązaniem okazuje się być środek
mocniejszy androgennie, Testosteron lub Trenbolon. Androgen sprzyjać będzie
efektowi anabolicznemu kuracji, zwiększając rozmiar komórek mięśniowych (HGH
zwiększa ich ilość). Steryd ponadto może zwiększać wolny IGF-1 przez
obniżanie protein go wiążących (na podobnej zasadzie jak HGH). Prawidłowe
połączenie wspomnianych wyżej środków (HGH, anaboliki, insulina, T-3)
zapewni znaczne działanie synergiczne, powodując bardzo zadowalające
rezultaty. Warto jednak zanotować, iż zarówno insulina jak i T-3 są środkami
bardzo mocnymi, niosącymi dodatkowe, duże ryzyko.
Somatropina sama w sobie stwarza pewne zagrożenia. Najczęściej wspominanym
efektem ubocznym jej stosowania jest akromegalia - choroba wywołana
nadmiernym wydzielaniem hormonu wzrostu przez przysadkę mózgową u osób
dorosłych, u których zakończył się proces wzrastania. Objawia się
powiększeniem żuchwy, nosa, uszu, rąk i stóp. Ponadto może wystąpić
powiększanie takich organów wewnętrznych, jak serce i nerki. Stosowanie HGH
wiąże się z ryzykiem wystąpienia hipoglikemii i cukrzycy (zwiększanie
odporności na działanie insuliny). Są to oczywiście skutku niebezpieczne,
niekiedy zagrażające życiu. W praktyce jednak występują niezwykle rzadko.
Pośród znacznej liczby zawodników stosujących HGH odnotowano tylko nieliczne
przypadki wystąpienia wspomnianych skutków. Stosowany okresowo, w rozsądnych
dawkach, HGH jest środkiem w miarę bezpiecznym. Oczywiście, jeśli wystąpią
jakiekolwiek negatywne zmiany w strukturze kości i skóry, zły wpływ na
zdrowie przyjmującego, terapia powinna zostać natychmiastowo wstrzymana.
Reasumując, największym błędem jaki możemy popełnić w sprawie HGH to zostać
zmylonym przez jego cenę. Nawet całkiem krótka terapia wraz z środkami
dodatkowymi kosztować może tysiące dolarów. Nie jest prawdą czasem spotykana
opinia, iż HGH jest najpotężniejszym anabolikiem. Jego użycie jest sprawą
niezwykle złożoną, przy czym bardzo kosztowną, ze względu na technologię
wytwarzania. Jeśli chcesz po prostu zwiększyć znacznie masę mięśniową,
lepiej wydać $1,000 na same SAA. Hormon wzrostu nie zmieni człowieka w
napakowane monstrum z dnia na dzień, jak to sobie niektórzy wyobrażają. Jest
substancją przeznaczoną dla zawodników wysokiego szczebla, chcących osiągnąć
więcej, niż oferują tylko sterydy. Istnieją pewne wątpliwości, czy HGH w
znacznym stopniu przyczynia się do uzyskiwania wyników przez współczesnych
kulturystów i przedstawicieli innych dyscyplin. Na wysokim poziomie wydatek
na HGH jest uzasadniony. Jednak poza czołówką ws